تعامل رسانه و سازمان

مدیران و کارکنان روابط عمومی ها، از جمله کسانی هستند که به انحاء مختلف با رسانه ها در ارتباط اند و علاوه بر توانایی درک و ارزیابی انتقادی محتوای رسانه ها، باید بتوانند محتوای رسانه ای مناسبی خلق کنند. از سوی دیگر رسانه های اجتماعی نحوۀ ارتباط سازمان ها، اجتماعات و افراد را تغییر داده اند. افراد در بیرون و کارکنان در داخل انتظار دارند که سازمان ها به حرف های آنها گوش دهند، با آنها تعامل مناسبی ایجاد کنند و به آنها واکنش مناسبی دهند. اکثر مدیران به خاطر ناآگاهی از این ابزار و چگونگی به کارگیری آنها، از تأثیرات رسانه های اجتماعی چشم پوشی می کنند و به آنها توجهی ندارند. 

نقش روابط عمومی در سازمان

روابط عمومی مجموعه‌ای از اقدامات و کوشش‌های حساب‌شده‌ای است که هر سازمان برای برقراریِ ارتباطاتِ مؤثر و هدفمند با گروه‌هایی که با آن در ارتباط‌اند انجام می‌دهد. روابط عمومی، روبه‌رو شدنِ یک سازمان یا مؤسسه با مخاطبانش را از طریق پرداختن به موضوعات و مطالب و اخباری است که به منافع مشترک آن‌ها مربوط است. 

روابط عمومی، هنری مدیریتی است لذا بیشترین ارتباط روابط عمومی با مدیریت های ارشد سازمان است. حضور پیوسته و چند وجهی در سازمان و محیط پیرامونی برای آگاهی یافتن و دقّت در ارایه اطلاعات به صورت درست و بدون ابهام، به گونه ای که پاسخگوی سؤالات و نیازهای اطلاعاتی مخاطبان درون و ببرون سازمانی باشد، اصلیترین وظیفه و مهمترین فرصت روابط عمومی است؛ 

علاوه بر این مدیریت سازمان برای هدایت ،هماهنگی و رهبری سازمانی، نیازمند روابط عمومی کارآمد است. چرا که روابط عمومی باید با تجزیه و تحلیل نظرات و اقدامات مدیریت از یکسو و  تجزیه و تحلیل نظرات و کنش های کارکنان از سوی دیگر، همسویی و هماهنگی لازم در علایق و منافع فراگیر سازمان و مدیریت و کارکنان را بهبود بخشد.

ویژگی های عصر دیجیتال

.

عصر دیجیتال هفت قابلیت عمده دارد:

اولین قابلیت این عصر، قابلیت اتصال (Connectivity) است. امروز از خانه‌های متصل صحبت می‌کنیم، خانه‌هایی متصل به صاحبان آن، که می‌توان با استفاده از اپلیکیشن و از راه دور انرژی، روشنایی، امنیت و بحران‌های خانه را مدیریت کنند. امروز همه چیز با کمک اینترنت اشیا می‌توانند به یکدیگر متصل باشند، چون همه اشیا به لطف این فناوری دارای قابلیت دریافت و ارسال اطلاعات شده‌اند.

قابلیت دوم عصر حاضر، تعامل (Interaction) است. امروز این تعامل باید به‌صورت بلادرنگ (Real-time) وجود داشته باشد. برای مثال جهت استفاده از خدمات پلیس یا آمبولانس، مکان فردی که تماس گرفته است باید به‌صورت بلادرنگ برای آن‌ها نمایش داده شود.

قابلیت سوم این عصر، تحرک (Mobility) است. این قابلیت در مورد تلفن همراه صادق است. برای مثال اپلیکیشن‌های آموزشی که یادگیری در هر مکان و هر زمان را امکان‌پذیر کرده‌اند. همچنین دفاتر کاری که از طریق موبایل می‌توان به کارتابل‌ها دسترسی داشت و استفاده از تاکسی سرویس‌های آنلاین که به راحتی از طریق تلفن همراه در دسترس هستند، از جمله این موارد می‌باشند.

قابلیت چهارم عصر دیجیتال، تحلیل‌گری (Analytics) است. تحلیل‌گری داده در بخش‌های مختلف کسب‌وکار می‌تواند اثربخش باشد. برای مثال تحلیل نظرات مشتریان در شبکه‌های اجتماعی که امکان ارائه خدمات بهتر را ممکن می‌سازد.

قابلیت بعدی این عصر، به‌روزرسانی (Updating) است. این قابلیت می‌تواند برای دستگاه‌های مختلفی که سیستم‌عامل دارند از جمله یخچال، تلفن‌همراه، خودرو و غیره از راه دور وجود داشته باشد. این موضوع برای اتومبیل‌های متصل و خودران اهمیت زیادی دارد.

قابلیت ششم عصر دیجیتال، توصیه‌گری (Recommending) است. اپلیکیشن‌های مسیریابی مانند بلد، اپلیکیشن‌های خرده‌فروشی مانند دیجی‌کالا و یا اپلیکیشن‌های مقایسه قیمت محصولات مانند ترب، با به‌کارگیری سیستم‌های هوشمند، بهترین پیشنهادات‌ را به شما ارائه می‌کنند.

قابلیت آخر این عصر، افزودن (Augmenting) است. این قابلیت یک ویژگی را به دنیای واقعی شما اضافه می‌کند. فرض کنید از فروشگاهی پرده‌ای را انتخاب می‌کنید و در اپلیکیشن یا سایت آن فروشگاه، گوشی موبایلتان را روبه پنجره‌ می‌گیرید و در داخل عکس، صحنه واقعی خانه‌تان را می‌بینید که آن پرده به آن اضافه شده است.

همه این‌ها ویژگی‌های عصر دیجیتال هستند و برای سنجش خودمان  در راستای میزان دیجیتالی‌شدن، می‌توانیم ببینیم از چه تعدادی از این ویژگی‌ها و تا چه حد برخوردار هستیم. عصر دیجیتال این روزها به اوج خود رسیده است.

 

متن کامل را در مأخذ ببینید.

تفاوت دیجیتال با فناوری اطلاعات

 

درک درست یک مفهوم، کلید اجرای موفقیت­‌آمیز آن است. اگر درباره یک مفهوم، پاسخ مناسبی برای سوال «چیستی» آن نداشته باشیم، قطعا پاسخ درخوری برای سوال «چگونگی» پیاده­‌سازی آن نیز نخواهیم داشت. به عبارت دیگر اگر ندانیم مقصد سفرمان کجاست، به هر جایی که برسیم می­‌توانیم ادعا کنیم آنجا مقصد است. همین موضوع به‌­ظاهر ساده، منجر به خسارات مادی و معنوی زیادی در پیاده­‌سازی مفاهیم نوین مدیریتی در سازمان­‌ها گردیده است. 

یکی از کج‌فهمی‌های رایجی که درباره تحول دیجیتال وجود دارد، معادل دانستن دیجیتال با فناوری اطلاعات است. صاحب نظران نام این پدیده را «آفت فایند اند ریپلیس (Find & Replace) فناوری اطلاعات با دیجیتال» گذاشته‌اند. در این نگاه غلط، افراد هر چه در مورد فناوری اطلاعات می‌دانند و در گذشته انجام داده‌اند را با همان دیدگاه و رویکرد، برای دیجیتال تجویز می‌کنند. فراموش نکنید فناوری اطلاعات یک موضوع «بخشی» برای سازمان‌هاست، اما دیجیتال مفهومی «چتری» برای آن‎ها می‎باشد. تفسیر این جمله می گوید که پیشبرد اجرای ابتکارات فناوری اطلاعات درساز‎مان‎ها، وظیفه گروهی از کارکنان است، اما پیاده‌سازی ابتکارات دیجیتال وظیفه‌ای همگانی است. لذا تاکید می‌کنند تحول دیجیتال نگاهی فراتر و گسترده‌تر از فناوری اطلاعات دارد که تمامی سازمان و کارکردهای آن را متاثر می‌سازد‌. فناوری اطلاعات، بخشی از چتر تحول دیجیتال است؛ اما یکی از مهمترین بخش‌های آن.