یک هویت دیجیتال، نمایش الکترونیکی یک موجودیت و شامل اطلاعاتی است که در شبکه‌ها و سیستم‌های اطلاعاتی، به منظور احراز هویت اشخاص، سازمانها و یا ماشین‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
برخلاف هویت مبتنی بر کاغذ مانند اکثر گواهینامه‌های رانندگی و گذرنامه‌ها، یک هویت دیجیتال باید بتواند به‌صورت از راه دور از طریق کانال‌های دیجیتال احراز هویت شود که این تعریف صرف‌نظر از نهاد صادر کننده هویت است. به عنوان مثال، یک هویت دیجیتال می‌تواند توسط یک دولت ملی یا محلی، توسط یک کنسرسیوم سازمان خصوصی یا غیرانتفاعی یا توسط یک نهاد شخصی صادر شود. همچنین این تعریف بدون در نظر گرفتن فناوری خاصی که برای انجام احراز هویت دیجیتال استفاده می‌شود، به‌کار می‌رود که می‌تواند شامل استفاده از داده‌های بیومتریک، رمزعبور، پین‌ها، دستگاه‌های هوشمند و توکن‌های امنیتی باشد.
از سوی دیگر با توجه به تحولات فضای مجازی و افزایش پیچیدگی‌های احراز هویت در فضای کنونی، علاوه بر بروز بحث احراز هویت موجودیت‌های غیرانسانی نظیر نرم‌افزار، سخت‌افزار و اشیاء در فضای مجازی، نقش مراکز و نهادهایی که در این زمینه فعالیت میکنند نیز مشخص نیست. چالش‌های دیگر شامل تهدیدات امنیتی مبتنی بر احراز هویت که ناشی از احراز هویت نادرست است و عدم وجود درک صحیح و مناسب از شان و جایگاه احراز هویت و بروز آن در زمان مناسب است. بنابراین هویت دیجیتال خوب باید در درجه بالایی از اطمینان بررسی و احراز هویت شود، منحصر به فرد باشد، با رضایت فرد صادر شده باشد و همچنین از حریم شخصی کاربران محافظت کند و کنترل اطلاعات شخصی آنها را تضمین کند. درنهایت باید این نکته را نیز بازگو کرد که از مهمترین کارکردهای هویت دیجیتال، ایجاد اعتماد در فضای سایبری است.
هویت دیجیتال را می‌توان به عنوان نمایش دیجیتالی اطلاعات شناخته شده در مورد یک فرد یا سازمان مشخص تعریف کرد که بطورکلی مجموعه تمام اطلاعات دردسترس دیجیتالی در مورد یک موجودیت است. به‌طور کلی بدون یک زمینه مشخص، تعیین تعریفی واحد برای هویت دیجیتال که همه ابعاد را در برگیرد، دشوار است. یک فرد ممکن است برای ایمیل، هویت دیجیتال داشته باشد و دیگری برای امور مالی شخصی؛ در نتیجه هویت دیجیتال نمایانگر منحصربه فردی از یک موجودیت است که در یک تراکنش آنلاین درگیر است (persona).
هویت دیجیتال شامل تمام اتفاق‌های صورت گرفته به واسطۀ کامپیوتر متصل به شبکه شامل ردپاهای فنی (technical tracks) ، آدرس اینترنتی(IP address) ، جستجوهای صورت گرفته، سایت‌های بازدیدشده، کوکی‌ها و … است. هویت دیجیتال به صورت پروندۀ دیجیتال(digital dossier)، جمع تمام اطلاعات دیجیتال جمع شده از منابع مختلف، در هر زمان و مکان مربوط به افراد است. پروندۀ دیجیتال خیلی بیشتر از یک رزومۀ آنلاین و داده‌های تراکنشی است. پروندۀ دیجیتال زندگی خصوصی افراد است.
در برخی منابع از اصطلاح ردّپای دیجیتال(Digital Footprint) به عنوان هویت دیجیتال نام برده شده است. جای پای دیجیتال، دنباله‌ای از داده‌هایی است که وقتی فرد در حال استفاده از اینترنت است، ایجاد می‌شود که می‌تواند شامل مشاهده و بازدید از وب سایت‌ها، ارسال ایمیل و اطلاعاتی که افراد به هر سرویس آنلاین ارسال میکنند، باشند. جای پای دیجیتال در رسانه‌های اجتماعی با توجه به میزان حضور آنلاین فرد و بر اساس میزان تعاملی که با دیگران دارد، اندازه‌گیری می‌شود.
ردّپای دیجیتال تنها مواردی (محتواها، مقالات، تصاویر، نظرات و …) نیست که کاربر به صورت عمومی و یا خصوصی بر روی وب پخش نموده است، حتی شامل تمام چیزهایی که دیگران به عنوان نکات مثبت و یا منفی در مورد او ارسال و یا به اشتراک گذاشته‌اند، نیز می‌شود. جای پای دیجیتال فرد شامل تمام اجزای اطلاعاتی از جمله درخواست‌ها و اجرای تراکنش‌ها در سرویس‌های آنلاین، تعاملات با دیگر افراد، اقدامات انجام شده با استفاده از برنامه‌ها و دستگاه‌ها، تعامل با محیط و اشیاء هوشمند و غیره می‌باشد.
اصل مطلب را در مأخذ بخوانید.
